Tuvalu: veel brommers, kinderen en hitte...
Door: Bauke
Blijf op de hoogte en volg Martijn en Bauke
12 November 2008 | Tuvalu, Funafuti
Talofa beste vrienden,
Op het moment dat we dit bericht typen, zitten we in een internetcafé op de atol Funafuti in de republiek Tuvalu. Ja ja!!!Het is ons dus gelukt. Een gezamenlijke droom van Martijn en mij is uitgekomen. We zijn op Tuvalu!!!
We zijn gisterochtend om 6.00 opgestaan in onze hotelkamer (die meer op een cel leek dan op iets anders...) Om 9.15 vertrok ons vliegtuig naar Funafuti, Tuvalu. Wat nog grappig is om te vermelden van Fiji, is dat hier een groot aantal van de mannen in rokken loopt. Heel apart! Wat minder grappig is, is dat de benen van Bauke iniddels een soort maanlandschap van muggenbulten laten zien. Oké, licht overdreven, maar hij is wel flink 'gepakt' door die krengen!
Na een voorspoedige reis kwamen we aan op de hete atol. Het is hier zo'n graad of 35. 's Avonds koelt het nauwelijks af. Dus we zweten ons hier kapot!
In het aankomstgebouw op Funafuti was een van de eerste dingen die we hoorden... twee mensen die Nederlands praatten...
Blijkbaar waren er twee Nederlanders die ons als het ware 'aflosten'. Geinig!
Direct bij aankomst viel ons al op dat alles hier veel netter en rijker is dan in Kiribati. Bijna iedereen vervoert zich hier met een brommer. En dan niet van die luxe scootertjes zoals in Nederland, maar van die flinke jongens. Veel oude gare bakken, maar wat rijdt, dat rijdt. Onze hostess van de lodge bracht onze zware backpacks dan ook per bromfiets naar de lodge. Het was mar zo'n tien minuten lopen. Alles is hier zowieso beloopbaar.
Wat ook opviel was het grote aantal kinderen dat hier woont. Misschien komt het heel stom over, maar Bauke vindt dat Vaiaku (het dichtbevolkte, bewoonde deel van het eiland Fongafale op de atol Funafuti) net een soort grote Spaanse camping is. Maar dan met stenen en houten huizen. Weinig rommel en autowrakken op straat. Het is een stuk plezieriger om in rond te lopen dan Tarawa, Kiribati.
Ook leuk is dat bijna iedereen ons vriendelijk groet of naar ons lacht. Op zijn minst zijn we een bezienswaardigheid voor de lokale bevolking! Ook de drie andere blanken die op dit moment op de atol zijn, groetten ons vriendelijk.
Goed, dat het hier heet is, had ik al gezegd, he? :)
Als eerste zijn we naar het Philatelic Bureau getogen om kaarten en postzegels te kopen. We kregen als cadeautje ieder nog een enveloppe met Tuvaluaanse postzegels mee. Leuk!
Verder hebben we te voet Vaiaku een beetje verkend. Prachtig! Dit is wat we wilden zien! Tuvalu!
Een medewerker van onze Lodge heeft 's avonds heerlijk voor ons gekookt. De vis was op, dus kregen we worstjes. Tijdens ons diner voor twee hoorden we prachtig kerkgezang in de naburige zevende dag adventskerk. Je kunt het een beetje vergelijken met Afrikaans gezang. Prachtig! Zowieso valt het ons op dat hier veel gezongen wordt en dat de mensen over het algemeen vrolijk zijn. Of in ieder geval komt het voor ons zo over.
Woensdag 12 november gaat opnieuw de boeken in als een gedenkwardige dag. Vandaag zijn Martijn en ik het eiland -per fiets!- gaan verkennen. Dat wil zeggen: per fietsje. Deze fietsjes zouden bij een 10-jarige niet misstaan, zullen we maar zeggen. Natuurlijk waren we tijdens de fietstocht weer het middelpunt van de (ironische?) belangstelling. "Moet je kijken, die twee blanken op een fietsje!"
We wilden aanvankelijk een excursie maken naar de Conservation Area, een natuurgebied in het westelijke deel van Funafuti, maar dit was ons te duur.
We zijn eerst naar het uiterste westelijke punt van het eiland gegaan en hebben toen nog even een foto gemaakt terwijl we op de landingsbaan fietsten. Hilariteit ten top! (Zoals zo'n beetje alles wat we hier doen hilarisch is!)
's Middags heeft Bauke in het parlementsgebouw een stafkaart van Funafuti gekocht. WOW! Maar ook hier zijn de ambtenaren hetzelfde: Eerst boven de kaart bestellen, beneden afrekenen en dan met de bon weer naar boven, de kaart in ontvangst nemen.
Om 13.00 hebben we een heerlijke tuna sandwich in onze Lodge gegeten en daarna zijn we de noordkant van het eiland gaan bekijken.
O ja, tussen de bedrijven door gaan de litertjes water er maar wat graag in bij deze temperaturen!
Het viel ons op dat buiten het dichtbevolkte centrum van Funafuti de armoede fors groter is en misschien nog wel groter is dan in Kiribati:
-huizen van hout die op vuilnis gebouwd zijn
-talloze roestige autowrakken en andere rotzooi aan de kant van de weg (fornuizen en dergelijke)
-veel kleine rommel zoals blikjes. Ook op het strand.
Maar goed om dit eens gezien te hebben. Ook hier weer uiterst vriendelijke en lachende mensen. :)
Zo, nu heb ik volgens mij genoeg geluld. Vanavond gaan we in het Vaiaku hotel dineren. (lopend buffet)en er zijn ook dansvoorstellingen. We zijn benieuwd.
Vanaf een heet Funafuti waren dit Martijn en Bauke.
Gegroet!!!
Update door Bauke om 15.55 uur:
Ik kreeg van mijn vader het bericht door dat onze goede vriend en collega van de Henri van Abbestichting, Jan van Oorschot gisteren is overleden. Ik wil hierbij vanaf Tuvalu mijn steun betuigen aan zijn familie, vrienden en andere dierbaren die hij achterlaat....
Zo staan vreugde en verdriet op deze dag dicht naast elkaar....
Op het moment dat we dit bericht typen, zitten we in een internetcafé op de atol Funafuti in de republiek Tuvalu. Ja ja!!!Het is ons dus gelukt. Een gezamenlijke droom van Martijn en mij is uitgekomen. We zijn op Tuvalu!!!
We zijn gisterochtend om 6.00 opgestaan in onze hotelkamer (die meer op een cel leek dan op iets anders...) Om 9.15 vertrok ons vliegtuig naar Funafuti, Tuvalu. Wat nog grappig is om te vermelden van Fiji, is dat hier een groot aantal van de mannen in rokken loopt. Heel apart! Wat minder grappig is, is dat de benen van Bauke iniddels een soort maanlandschap van muggenbulten laten zien. Oké, licht overdreven, maar hij is wel flink 'gepakt' door die krengen!
Na een voorspoedige reis kwamen we aan op de hete atol. Het is hier zo'n graad of 35. 's Avonds koelt het nauwelijks af. Dus we zweten ons hier kapot!
In het aankomstgebouw op Funafuti was een van de eerste dingen die we hoorden... twee mensen die Nederlands praatten...
Blijkbaar waren er twee Nederlanders die ons als het ware 'aflosten'. Geinig!
Direct bij aankomst viel ons al op dat alles hier veel netter en rijker is dan in Kiribati. Bijna iedereen vervoert zich hier met een brommer. En dan niet van die luxe scootertjes zoals in Nederland, maar van die flinke jongens. Veel oude gare bakken, maar wat rijdt, dat rijdt. Onze hostess van de lodge bracht onze zware backpacks dan ook per bromfiets naar de lodge. Het was mar zo'n tien minuten lopen. Alles is hier zowieso beloopbaar.
Wat ook opviel was het grote aantal kinderen dat hier woont. Misschien komt het heel stom over, maar Bauke vindt dat Vaiaku (het dichtbevolkte, bewoonde deel van het eiland Fongafale op de atol Funafuti) net een soort grote Spaanse camping is. Maar dan met stenen en houten huizen. Weinig rommel en autowrakken op straat. Het is een stuk plezieriger om in rond te lopen dan Tarawa, Kiribati.
Ook leuk is dat bijna iedereen ons vriendelijk groet of naar ons lacht. Op zijn minst zijn we een bezienswaardigheid voor de lokale bevolking! Ook de drie andere blanken die op dit moment op de atol zijn, groetten ons vriendelijk.
Goed, dat het hier heet is, had ik al gezegd, he? :)
Als eerste zijn we naar het Philatelic Bureau getogen om kaarten en postzegels te kopen. We kregen als cadeautje ieder nog een enveloppe met Tuvaluaanse postzegels mee. Leuk!
Verder hebben we te voet Vaiaku een beetje verkend. Prachtig! Dit is wat we wilden zien! Tuvalu!
Een medewerker van onze Lodge heeft 's avonds heerlijk voor ons gekookt. De vis was op, dus kregen we worstjes. Tijdens ons diner voor twee hoorden we prachtig kerkgezang in de naburige zevende dag adventskerk. Je kunt het een beetje vergelijken met Afrikaans gezang. Prachtig! Zowieso valt het ons op dat hier veel gezongen wordt en dat de mensen over het algemeen vrolijk zijn. Of in ieder geval komt het voor ons zo over.
Woensdag 12 november gaat opnieuw de boeken in als een gedenkwardige dag. Vandaag zijn Martijn en ik het eiland -per fiets!- gaan verkennen. Dat wil zeggen: per fietsje. Deze fietsjes zouden bij een 10-jarige niet misstaan, zullen we maar zeggen. Natuurlijk waren we tijdens de fietstocht weer het middelpunt van de (ironische?) belangstelling. "Moet je kijken, die twee blanken op een fietsje!"
We wilden aanvankelijk een excursie maken naar de Conservation Area, een natuurgebied in het westelijke deel van Funafuti, maar dit was ons te duur.
We zijn eerst naar het uiterste westelijke punt van het eiland gegaan en hebben toen nog even een foto gemaakt terwijl we op de landingsbaan fietsten. Hilariteit ten top! (Zoals zo'n beetje alles wat we hier doen hilarisch is!)
's Middags heeft Bauke in het parlementsgebouw een stafkaart van Funafuti gekocht. WOW! Maar ook hier zijn de ambtenaren hetzelfde: Eerst boven de kaart bestellen, beneden afrekenen en dan met de bon weer naar boven, de kaart in ontvangst nemen.
Om 13.00 hebben we een heerlijke tuna sandwich in onze Lodge gegeten en daarna zijn we de noordkant van het eiland gaan bekijken.
O ja, tussen de bedrijven door gaan de litertjes water er maar wat graag in bij deze temperaturen!
Het viel ons op dat buiten het dichtbevolkte centrum van Funafuti de armoede fors groter is en misschien nog wel groter is dan in Kiribati:
-huizen van hout die op vuilnis gebouwd zijn
-talloze roestige autowrakken en andere rotzooi aan de kant van de weg (fornuizen en dergelijke)
-veel kleine rommel zoals blikjes. Ook op het strand.
Maar goed om dit eens gezien te hebben. Ook hier weer uiterst vriendelijke en lachende mensen. :)
Zo, nu heb ik volgens mij genoeg geluld. Vanavond gaan we in het Vaiaku hotel dineren. (lopend buffet)en er zijn ook dansvoorstellingen. We zijn benieuwd.
Vanaf een heet Funafuti waren dit Martijn en Bauke.
Gegroet!!!
Update door Bauke om 15.55 uur:
Ik kreeg van mijn vader het bericht door dat onze goede vriend en collega van de Henri van Abbestichting, Jan van Oorschot gisteren is overleden. Ik wil hierbij vanaf Tuvalu mijn steun betuigen aan zijn familie, vrienden en andere dierbaren die hij achterlaat....
Zo staan vreugde en verdriet op deze dag dicht naast elkaar....
-
12 November 2008 - 06:50
Talleyrand:
Conservation Area te duur? Wat is dat voor krenterig gedoe? Ga ervoor! Je bent niet in Nederland :-) -
12 November 2008 - 11:27
Marjolein:
Wat gaaf dat jullie droom om Tuvalu te zien nu werkelijkheid is, gefeliciteerd! En net op tijd gerealiseerd, want als je Al Gore moet geloven verandert Tuvalu deze eeuw nog in een modern Altantis... -
12 November 2008 - 17:01
Edith:
Hoe is het weer daar, jongens??
Van harte met het behalen van jullie doel, moesten jullie daar nou zo'n enorme omweg voor maken....Pfff
Blijf er lekker van genieten, al puffend water drinkend in jullie nieuwe rokken!! -
12 November 2008 - 17:28
Renée:
Stuur eens een foto van zo'n rokjesman? Benieuwd, wil er voor Peter ook 1 aanschaffen.....hij krijgt nog een verjaardagscadeautje van me...
Renée -
13 November 2008 - 12:13
Koos En Tonny:
Hey Martijn en Bauke,
Martijn, ik vroeg me af of er ook een gezellige winkelstraat is op al die eilanden? En Bauke wij willen ook wel een foto zien van je benen met die muggenbulten.
Goeie reis verder en blijf genieten.
Doei....Koos en Tonny. -
13 November 2008 - 15:53
Sietske:
Haha, geweldig! Dat fietsje, die landingsbaan... Zoiets kan toch ook echt alleen maar op Vaia... Funafu... Tuval... je weet wel ;).
Goed om te zien dat er ook echt gewoon doelen behaald worden! Had niet verwacht dat jullie alle vluchten/eilanden zonder slag of stoot gingen bereiken, (knock on wood!) maar valt zeker nog niet tegen tot nu toe!
Jammer dat je toch nog veel armoede ziet zo om je heen! Wel fijn dat jullie de bevolking dan toch een klein handje helpen door (NIET) op excursie te gaan (omdat het te duur was) :D. Maar aan de andere kant, jullie hebben die mensen ook wat entertainment gebracht door met die fietsjes het eiland over te crossen! Dat is ook wat waard natuurlijk!
Veel plezier weer. En vergeet factortje 40 niet op zijn tijd te smeren!
X Sietske -
14 November 2008 - 16:57
Rick:
Hey Bauke en Martijn,
Wat een verhalen allemaal. Geweldig. Jullie zijn pas op de helft en nu al zoveel gezien en gedaan. Begint een beetje op een jongensboek te lijken. Ik neem aan dat er straks een bundel met 'De avonturen van Bauke en Martijn op wereldreis' wordt uitgebracht? Die foto van jullie op de fietsjes op de kaft en het wordt gegarandeerd een bestseller :-D
Wel fijn om te lezen dat jullie ook wel minder prettige dingen meemaken, zoals vroeg opstaan en over slechte wegen moeten rijden om weer naar een schitterende locatie te gaan, anders zou ik helemaaaaal jaloers worden. Poeh poeh.
Geniet nog van de rest van de reis. Ik blijf het volgen.
Rick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
