Vaarwel Tuvalu, (alweer) terug in Fiji

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer; graag willen we iedereen weer bedanken voor de reacties op onze bijdrages! Ga zo door... ;)

Onze laatste avond op Tuvalu zijn we naar een fiafia (buffetmaaltijd onder het genot van Tuvaluaanse dans) geweest in het enige hotel op Funafuti, het Vaiaku Lagi Hotel. Behalve wijzelf en een aantal lokale bewoners (die ons onder meer aanspraken over ons fietstochtje eerder die middag), hebben we kennis gemaakt met een tweetal Nieuw-Zeelandse heren, (volgens ons) genaamd Ian en Harry. Ian is een legerofficier die tijdelijk op Tuvalu gestationeerd was om de beveiliging van het land te regelen; Harry deed hetzelfde voor de (zeer kleine) politiemacht van het eiland.

Met Ian was het goed babbelen, hij was amateur-historicus en kende zodanig Eindhoven vrij goed (WO II e.d.). Daarnaast kon hij fascinerend vertellen over de verschillende Pacific culturen. Harry was ook best aardig hoor, maar praatte zo plat dat hij (in combinatie met de harde muziek) nauwelijks te verstaan was. :)

De volgende ochtend meldden we ons op de luchthaven voor vertrek. Martijn wist nog door het luchthavengebouw te sneaken om zich vervolgens strategisch op te stellen achter een brandweerauto. Zo heeft hij -practisch op de landingsbaan staande- de landing van het toestel kunnen filmen met zijn camera...:)

De vlucht zelf was ook opmerkelijk te noemen. Normaal gesproken zit je naast elkaar als je tegelijk incheckt, maar op Tuvalu dus niet. Martijn kreeg 7C, Bauke 8C. Maakt verder niet uit, alleen krijg je dan te maken met een vreemde die naast je gaat zitten...
In het geval van Martijn was dit een Australische vrijwilligster genaamd Ann die na een verblijf van anderhalf jaar op Tuvalu terugkeerde naar huis. Er ontspon zich een gezellig gesprek dat de gehele vlucht duurde en net niet eindigde in het uitwisselen van elkaars adres... ;)
Bauke kreeg naast zich een Tuvaluaanse heer (niet uit Funafuti, maar uit een van de andere eilanden, Nukulaelae genaamd). Ook hier ontstond in eerste instantie een gesprekje, alleen viel de goede man vrij snel in slaap zodat Bauke zijn toevlucht moest zoeken tot zijn puzzelboekje. Niet erg, alleen begon de beste heer een 'snurk-symfonie' te componeren die een dusdanig volume had dat letterlijk het halve vliegtuig het kon horen, wat uiteraard tot de nodige hilariteit leidde...:)
Bovendien begon de man ook nog eens te zingen in zijn slaap, iets wat gelukkig alleen Bauke kon horen...

Bij terugkomst in Suva stond Raj al op ons te wachten. Deze taxichauffeur had ons ook al naar het vliegveld gebracht en wij hadden het met hem op een akkoordje weten te gooien. Raj is overigens een kleurrijk figuur. Het begint met zijn taxi, die voorzien is van een vette scheur over de hele lengte van de voorruit, de rechterzijspiegel mist en waarvan de linkerdeur nauwelijks dicht kan. Tel daarbij op dat Raj nogal onconventioneel rijdt (op het WK bumperkleven zou hij hoge ogen gooien :)) en je krijgt een interessante rit!

De afgelopen dagen in Suva zijn wat rustiger geweest. We hebben wat noodzakelijke inkopen gedaan (alweer allebei de zonnebrand kwijtgeraakt...) en het Fiji Museum bekeken. Straks vertrekken we voor de korte vlucht terug naar Nadi, alvorens we ons opmaken voor het volgende land in het rijtje...Samoa!

Leuk om dit stukje mee af te sluiten: de afgelopen weken hebben we 11 uur voor jullie gezeten, als we in Samoa landen zitten we opeens 11 uur achter jullie... ;)
In een twee uur durende vlucht gaan we 22 uur terug in de tijd...of zoiets!

Tot de volgende keer vanaf de hoofdstad van Samoa, Apia!

Groeten van Bauke en Martijn.